| MON | In de meridiaan 10 p.m. (GMT) 1 februari. Zichtbaar van december t/m april. |
Dit zwakke sterrenbeeld werd ca. 1624 door de Duitse astronoom Jakob Barts geïntroduceerd. Monoceros is de Latijnse vorm van een Grieks woord dat “eenhoornig” betekent.
Het schijnt dat de mythische eenhoorn ontstaan is als gevolg van een verwarde beschrijving van een neushoorn.
Omdat ze een winter equivalent wilden scheppen voor de Zomerdriehoek van het noordelijke halfrond, kiezen sommige waarnemers voor een Winterdriehoek, begrensd door Betelgeuse (in Orion), Sirius (in Canis Major) en Procyon (in Canis Minor). Monoceros, de Eenhoorn, en de band van de Melkweg vullen de ruimte binnen deze driehoek
Beta (β) Monocerotis: Een van de mooiste trio sterren in de hemel voor kleine telescopen bestaande uit een boog van drie m5 sterren.
Epsilon (ε) Monocerotis: Een dubbelster, op sommige kaarten als 8 Monocerotis aangegeven, met m4 en m7 componenten.
Rosettenevel (NGC 2237): Door een 250mm telescoop bieden deze ringvormige nevel en de open sterrenhoop NGC 2244 die hij bevat, een prachtig aanblik. Met kleinere telescopen en verrekijkers is de nevel alleen op een heel heldere avond te zien.
NGC 2264: Deze open sterrenhoop lijk inderdaad op een kerstboom, vandaar de Engelse naam Christmas Tree.
M 50: Deze mooie open sterrenhoop, op een derde van de weg van Sirius naar Procyon, is gemakkelijk te vinden. Enkele sterren van de hoop vormen fraaie bogen.