- This topic has 4 replies, 3 voices, and was last updated 1 year, 10 months ago by
.
-
Posts
-
Afgelopen week realiseerde ik me dat ik met de QHY163 (heeft dezelfde beeldchip als de ZWO ASI1600) en 2x Barlow waarschijnlijk full-disc opnames van de Zon kan maken met de 80mm Lunt. Dus vandaag aan de slag: TeleVue 2x PowerMate in de diagonaal geschoven, camera erop en op de Zon gericht. Het paste inderdaad ruimschoots, maar het leverde helaas ook Newtonringen op. Nu wist ik wel dat ze met een tilt-adapter te verhelpen zijn, maar aangezien ik die niet in huis heb, eerst maar eens op Internet gezocht of dit bij deze camera echt wel op te lossen is.
Na de nodige pagina’s gezien te hebben, vond ik een pagina op het SolarChat-forum, waarin een alternatief besproken werd: de dispersion wedge. Nu heb ik die ook niet in huis, maar wel het daar verderop genoemde alternatief: de ADC en daar zitten er maar liefst twee in. En nee, we hoeven niet te gaan slopen, maar slechts de ADC in de optische trein op te nemen.
Dus de camera eraf gehaald, ADC ertussen en camera weer terug. Bijgaande eerste afbeelding laat helemaal links het beeld zien zonder ADC en in het midden met ADC, maar met de hendels nog op 0° (de stand waarop de ADC niets doet). Zoals te zien is, geeft de ADC in die stand weinig tot geen verbetering. Helemaal rechts op de eerste afbeelding zien we wat er gebeurt zodra de hendels op een onderlinge hoek van 90° gezet worden (de wiggen staan nu haaks op elkaar, zie tweede afbeelding): de Newtonringen zijn volledig verdwenen!
Een bijkomend voordeel is dat de Zon nog iets groter (circa 2.5%) afgebeeld wordt. Uit de theorie volgt dat we met deze camera (pixelgrootte 3.8 micrometer) een kijker mogen gebruiken met een f-getal van circa 3.8 x 3 = 11.4. De Lunt is f/7, met de 2x PowerMate wordt dit circa f/14, dus dat komt heel redelijk in de buurt. Door de ADC wordt dit circa f/14.3. Zonder ADC is de pixelschaal circa 0.692″/px, met ADC wordt dit circa 0.675″/px.
Het nadeel van deze optische trein is de lengte, zoals in de derde foto te zien is. Een ander nadeel is, dat de belichtingstijd iets omhoog moet. Zonder ADC kwam ik vandaag op circa 0.73ms, met ADC werd dit circa 0.97ms, dus een verlies van circa 33%. Of de combinatie van Lunt LS80THA, TeleVue 2x PowerMate en QHY163 ook goed gaat werken, laat nog even op zich wachten, want helaas was de seeing vandaag gemiddeld 8″, met variaties tussen 7″ en 9″. Bij de huidige pixelschaal levert dat uiteraard behoorlijk wat versmering op (circa 12 pixels), het wachten is dus op een dag met een wat betere seeing om te zien wat er met de QHY163 echt mogelijk is.
Nicolàs
https://www.dehilster.info/astronomy
In the observatory: Mount: 10Micron GM3000HPS, OTAs mounted: SW Esprit 80ED & Esprit 150ED, Celestron C11 XLT EdgeHD, Lunt LS80THA single stack, GTT60 (60mm aperture Galilean Type Telescope), Cameras: ZWO ASI1600MM Cool (2x), ASI174MM, ASI290MM & MC, QHYCCD QHY163M, OTAs on the ground: SW Explorer 300PDS, Bresser Messier 130/650 & 90/500.
Dit is een mooie oplossing. Ik had dit al eens eerder gehoord dat een ADC Newton-ringen kon verhelpen hier is het bewijs. Zelf Ik heb die Newton-ringen ook met mijn Intes MK-72 met QSI583wsg bij wit-licht opname. Brandpunt van de MK-72 is 1800mm nu heb ik een paar weken geleden een 0.75 reducer tussen gezet en nu is de kijker ook schoon is van Newton-ringen. Ook dat blijkt dus te helpen.
Paul
Kijk hier hebben we wat aan. Dank Nicolas.
Hoewel ik nooit een full disk opname met de kleine Lunt LS60THa, kan ik wel eens proberen of er wat te verbeteren valt met de adc .
groet
Vandaag (9 mei 2022) was de seeing met 4″ al een stuk beter dan gisteren en heb ik een wat betere opname weten te maken. Toch wel bijzonder wat voor detail er haalbaar is met deze combinatie. Om onderstaande foto te maken, heb ik een filmpje van 30 seconden geschoten met de QHY163 in 8bit mode. In totaal werden 684 frames geschoten, waarvan 5% (34 stuks) gestacked met AutoStakkert!3. Vervolgens in PSP een Unsharp Mask met een radius van 40px en een sterkte van 40 toegepast en die in IMPPG verder verscherpt met Lucy-Richardson Deconvolutie (sigma van 1.73, 50 iteraties). Daarbij ook meteen het histogram geïnverteerd en de protuberansen opgetrokken.
Overigens blijkt deze camera, net als de ZWO ASI1600, last te hebben van Fixed Pattern Noise, hetgeen goed te zien is als je op pixelniveau inzoomt (zie linkerhelft eerste afbeelding). Volgens Qiu Hongyun, de oprichter en CEO van QHYCCD, komt dit door de gebruikte chip die eigenlijk voor een RGGB kleurencamera bedoeld is en waarbij de RGGB photosites verschillende parameters hebben voor Offset of Gain (welke van de twee wist ook hij niet te vertellen). Het gevolg is dat bij stacken er een schaakbordpatroon ontstaat. Dit patroon is gelukkig weer redelijk te onderdrukken met AutoStakkert!, door bij de experimentele instellingen de blur op 1.5 pixels aan te zetten. Dat deze blur gelukkig niet ten koste van de details gaat blijkt uit de eerste afbeelding, waarbij links het schaakbordpatroon op het Zonsoppervlak duidelijk zichtbaar en rechts verdwenen is, terwijl de details in de protuberans gelijk zijn.
De H-alpha opname is van 08:27UTC, die in witlicht (met de Esprit 150ED en ZWO ASI1600) om 08:09UTC.
Nicolàs
https://www.dehilster.info/astronomy
In the observatory: Mount: 10Micron GM3000HPS, OTAs mounted: SW Esprit 80ED & Esprit 150ED, Celestron C11 XLT EdgeHD, Lunt LS80THA single stack, GTT60 (60mm aperture Galilean Type Telescope), Cameras: ZWO ASI1600MM Cool (2x), ASI174MM, ASI290MM & MC, QHYCCD QHY163M, OTAs on the ground: SW Explorer 300PDS, Bresser Messier 130/650 & 90/500.
Vandaag nog een ander voordeel van de ADC gevonden: het centreren van de zogeheten Sweet-Spot. H-alpha kijkers als de Lunt hebben een interne etalon, twee glasplaten die op zeer korte afstand van elkaar staan en daardoor als filter werken. Het licht dat door een etalon valt, weerkaatst tussen de twee glasplaten en door de afstand ten opzichte van de lichtweg te laten variëren, is het mogelijk bepaalde frequenties te versterken of uit te doven. Er zijn twee manieren om die afstand te laten variëren: door er lucht tussen te persen (pressure-tuner) of door de etalon te kantelen (tilt-tuner).
Ongeacht het type heeft de etalon als eigenschap dat deze een gebied heeft, circa één graad in diameter, waarbinnen de demping/versterking min of meer gelijkmatig is, de zogeheten sweet-spot. Nu is de Zon circa een halve graad in diameter, dus die past op zich prima binnen dat gebied. Aangezien de demping/versterking binnen de het gebied net niet helemaal gelijk is, wil je de Zon zo goed mogelijk rondom de sweet-spot centreren. Doe je dat niet, dan zie je in het uiteindelijke resultaat dat de Zon niet overal even licht is, iets dat in bovenstaande foto goed te zien is (rechtsboven is die te donker, midden onder te licht).
Vandaag een paar uur zitten puzzelen om de Zon rondom de sweet-spot te centreren. Daartoe eerst de QHY163 zonder ADC en zonder Barlow achter de Lunt gemonteerd en de zon net zolang over het beeld verschoven door de kijker te zwenken totdat de sweet-spot gecentreerd was. Of deze goed gecentreerd is, is zichtbaar wanneer de opname iets overbelicht wordt. Als het beeld van de Zon niet in de sweet-spot zit, dan vertoont zich een overbelicht gebied op het zonsoppervlak dat niet gecentreerd is. Het is dan een kwestie van de telescoop anders richten totdat het overbelichte gebied wel netjes in het midden van de Zon te zien is.
Bij mijn combinatie bleek de sweet-spot op circa (2680, 1580) pixels te zitten. De camera-chip heeft een resolutie van 4656 x 3522 pixels en een afmeting van 17.7mm x 13.4mm. Aan de hand hiervan kunnen we uitrekenen dat de sweet-spot op circa (1.34, 0.69) millimeter uit het midden van de chip geprojecteerd werd.
Nu is dit slechts een klein stukje en ik vroeg me af of de ADC dit zou kunnen corrigeren. Dus de 2x PowerMate en ADC gemonteerd en wederom de sweet-spot opgezocht door de kijker te zwenken en naar het beeld te kijken. De sweet-spot bleek nu dermate naast het midden te zitten dat de Zon net niet helemaal op de chip paste. Vervolgens net zolang met de ADC gespeeld (eerst alleen de hendels verschoven, maar uiteindelijk de hele ADC een kwart slag gedraaid en weer met de hendels gespeeld), totdat de Zon weer keurig midden op de chip stond. Aangezien de kijker bij deze operatie nog steeds op dezelfde manier op de Zon gericht was, was ook de sweet-spot nu netjes gecentreerd (en dat zonder Newton-ringen :-)).
Vervolgens om 15:48UTC bijgaande foto geschoten (dit was niet de eerste van vanmiddag zullen we maar zeggen ;-)). De seeing was met ruim 4″ niet optimaal, maar het gaat er bij deze foto om dat de Zon mooi egaal belicht is.
Het origineel staat op mijn server.
Nicolàs
https://www.dehilster.info/astronomy
In the observatory: Mount: 10Micron GM3000HPS, OTAs mounted: SW Esprit 80ED & Esprit 150ED, Celestron C11 XLT EdgeHD, Lunt LS80THA single stack, GTT60 (60mm aperture Galilean Type Telescope), Cameras: ZWO ASI1600MM Cool (2x), ASI174MM, ASI290MM & MC, QHYCCD QHY163M, OTAs on the ground: SW Explorer 300PDS, Bresser Messier 130/650 & 90/500.
- You must be logged in to reply to this topic.