Vandaag nog een ander voordeel van de ADC gevonden: het centreren van de zogeheten
Sweet-Spot. H-alpha kijkers als de Lunt hebben een interne etalon, twee glasplaten die op zeer korte afstand van elkaar staan en daardoor als filter werken. Het licht dat door een etalon valt, weerkaatst tussen de twee glasplaten en door de afstand ten opzichte van de lichtweg te laten variëren, is het mogelijk bepaalde frequenties te versterken of uit te doven. Er zijn twee manieren om die afstand te laten variëren: door er lucht tussen te persen (
pressure-tuner) of door de etalon te kantelen (
tilt-tuner).
Ongeacht het type heeft de etalon als eigenschap dat deze een gebied heeft, circa één graad in diameter, waarbinnen de demping/versterking min of meer gelijkmatig is, de zogeheten
sweet-spot. Nu is de Zon circa een halve graad in diameter, dus die past op zich prima binnen dat gebied. Aangezien de demping/versterking binnen de het gebied net niet helemaal gelijk is, wil je de Zon zo goed mogelijk rondom de
sweet-spot centreren. Doe je dat niet, dan zie je in het uiteindelijke resultaat dat de Zon niet overal even licht is, iets dat in
bovenstaande foto goed te zien is (rechtsboven is die te donker, midden onder te licht).
Vandaag een paar uur zitten puzzelen om de Zon rondom de
sweet-spot te centreren. Daartoe eerst de QHY163 zonder ADC en zonder Barlow achter de Lunt gemonteerd en de zon net zolang over het beeld verschoven door de kijker te zwenken totdat de
sweet-spot gecentreerd was. Of deze goed gecentreerd is, is zichtbaar wanneer de opname iets overbelicht wordt. Als het beeld van de Zon niet in de
sweet-spot zit, dan vertoont zich een overbelicht gebied op het zonsoppervlak dat niet gecentreerd is. Het is dan een kwestie van de telescoop anders richten totdat het overbelichte gebied wel netjes in het midden van de Zon te zien is.
Bij mijn combinatie bleek de
sweet-spot op circa (2680, 1580) pixels te zitten. De camera-chip heeft een resolutie van 4656 x 3522 pixels en een afmeting van 17.7mm x 13.4mm. Aan de hand hiervan kunnen we uitrekenen dat de
sweet-spot op circa (1.34, 0.69) millimeter uit het midden van de chip geprojecteerd werd.
Nu is dit slechts een klein stukje en ik vroeg me af of de ADC dit zou kunnen corrigeren. Dus de 2x PowerMate en ADC gemonteerd en wederom de
sweet-spot opgezocht door de kijker te zwenken en naar het beeld te kijken. De
sweet-spot bleek nu dermate naast het midden te zitten dat de Zon net niet helemaal op de chip paste. Vervolgens net zolang met de ADC gespeeld (eerst alleen de hendels verschoven, maar uiteindelijk de hele ADC een kwart slag gedraaid en weer met de hendels gespeeld), totdat de Zon weer keurig midden op de chip stond. Aangezien de kijker bij deze operatie nog steeds op dezelfde manier op de Zon gericht was, was ook de
sweet-spot nu netjes gecentreerd (en dat zonder Newton-ringen :-)).
Vervolgens om 15:48UTC bijgaande foto geschoten (dit was niet de eerste van vanmiddag zullen we maar zeggen ;-)). De
seeing was met ruim 4" niet optimaal, maar het gaat er bij deze foto om dat de Zon mooi egaal belicht is.
Het origineel staat op mijn server.
Nicolàs
Sun220528_1548UTC_H-alpha