Na een week droefenis werd het gisteravond zomaar even helder. Weliswaar was er nog circa 10% cumuli aanwezig, maar de resterende hemel bood meer dan genoeg kansen wat opnames te maken. De seeing was erg goed, hoewel er wel de nodige langperiodische ondulatie was, de planeten werden dus op een rustig tempo vervormd alsof ze van rubber waren. Alle opnames gemaakt met de C11 EdgeHD met TeleVue 2x Powermate, ZWO EFW mini met ZWO LRGB filters, ZWO ADC en ZWO ASI174MM. Afregelen van de ADC gebeurde met de ZWO ASI290MC, het scherpstellen met een Bahtinov masker (bij Jupiter op de manen, bij Mars op Elnath die er een kleine 5 graden boven stond). Een framerate van 200FPS werd gehaald met FireCapture, per filter werd 60s opgenomen (dus circa 12000 beeldjes per filter). Eerst twee opnames van Jupiter gemaakt om respectievelijk 20:44UTC en 20:53UTC (tijdstip is het midden van de opname, schijnbare diameter is 46.5 boogseconden). Belichting was 3ms voor L en 10ms voor RGB, beide bij een gain van 300. Verwerking in AutoStakkert!3, waarbij per filter 50% van de beeldjes gestapeld kon worden. Vervolgens zowel direct de kleuren gecombineerd als dit met WinJupos gedaan. Hoewel het verschil minimaal was, is de WinJupos verwerking van 20:53UTC het er het beste uitgekomen (zie eerste afbeelding). Helemaal links zien we Ganymedes, met daarnaast Europa. Aan de rechterkant van Jupiter is Io te zien. Wat me opviel, was dat Ganymedes structuur leek te tonen. Wellicht dat ik het graag wil zien, maar de vergelijking met de animatie uit Stellarium is treffend. Rechtsboven is een donkere vlek te zien en linksonder de heldere krater. De schijnbare diameter van Ganymedes is slechts 1.71 boogseconden. Om 22:02UTC, 22:09UTC, 22:31UTC en 23:11UTC was Mars aan de beurt. Deze planeet heeft momenteel een schijnbare diameter van 16 boogseconden. De belichtingstijd was respectievelijk 2ms en 5ms voor L en RGB bij een gain van 300 bij de eerste twee opnames en 3ms en 5ms bij een gain van 250 bij de tweede twee opnames (allemaal 60s bij 200FPS). Verwerking wederom in AutoStakkert!3 waarbij circa 45% gestapeld kon worden (25% voor blauw). Combinatie van LRGB direct in PSP (dus zonder WinJupos). Nabewerking in PSP: 200% geschaald, 30% verzadiging, 15% groen verwijderd en wat vibrancy toegevoegd. De beelden zijn qua palet te verschillend om er een mooie gif-animatie van te maken, vandaar zowel de vier losse opnamen als de animatie. De animatie is gemaakt met ezgif.com, deze was beter dan die met PIPP. Nicolàs  Jupiter221109_2053UTC_WinJuposGanymedes_221109Mars221109Mars221109_ani_ezgif

Na een week droefenis werd het gisteravond zomaar even helder. Weliswaar was er nog circa 10% cumuli aanwezig, maar de resterende hemel bood meer dan genoeg kansen wat opnames te maken. De seeing was erg goed, hoewel er wel de nodige langperiodische ondulatie was, de planeten werden dus op een rustig tempo vervormd alsof ze van rubber waren. Alle opnames gemaakt met de C11 EdgeHD met TeleVue 2x Powermate, ZWO EFW mini met ZWO LRGB filters, ZWO ADC en ZWO ASI174MM. Afregelen van de ADC gebeurde met de ZWO ASI290MC, het scherpstellen met een Bahtinov masker (bij Jupiter op de manen, bij Mars op Elnath die er een kleine 5 graden boven stond). Een framerate van 200FPS werd gehaald met FireCapture, per filter werd 60s opgenomen (dus circa 12000 beeldjes per filter). Eerst twee opnames van Jupiter gemaakt om respectievelijk 20:44UTC en 20:53UTC (tijdstip is het midden van de opname, schijnbare diameter is 46.5 boogseconden). Belichting was 3ms voor L en 10ms voor RGB, beide bij een gain van 300. Verwerking in AutoStakkert!3, waarbij per filter 50% van de beeldjes gestapeld kon worden. Vervolgens zowel direct de kleuren gecombineerd als dit met WinJupos gedaan. Hoewel het verschil minimaal was, is de WinJupos verwerking van 20:53UTC het er het beste uitgekomen (zie eerste afbeelding). Helemaal links zien we Ganymedes, met daarnaast Europa. Aan de rechterkant van Jupiter is Io te zien. Wat me opviel, was dat Ganymedes structuur leek te tonen. Wellicht dat ik het graag wil zien, maar de vergelijking met de animatie uit Stellarium is treffend. Rechtsboven is een donkere vlek te zien en linksonder de heldere krater. De schijnbare diameter van Ganymedes is slechts 1.71 boogseconden. Om 22:02UTC, 22:09UTC, 22:31UTC en 23:11UTC was Mars aan de beurt. Deze planeet heeft momenteel een schijnbare diameter van 16 boogseconden. De belichtingstijd was respectievelijk 2ms en 5ms voor L en RGB bij een gain van 300 bij de eerste twee opnames en 3ms en 5ms bij een gain van 250 bij de tweede twee opnames (allemaal 60s bij 200FPS). Verwerking wederom in AutoStakkert!3 waarbij circa 45% gestapeld kon worden (25% voor blauw). Combinatie van LRGB direct in PSP (dus zonder WinJupos). Nabewerking in PSP: 200% geschaald, 30% verzadiging, 15% groen verwijderd en wat vibrancy toegevoegd. De beelden zijn qua palet te verschillend om er een mooie gif-animatie van te maken, vandaar zowel de vier losse opnamen als de animatie. De animatie is gemaakt met ezgif.com, deze was beter dan die met PIPP. Nicolàs  Jupiter221109_2053UTC_WinJuposGanymedes_221109Mars221109Mars221109_ani_ezgif

Na een week droefenis werd het gisteravond zomaar even helder. Weliswaar was er nog circa 10% cumuli aanwezig, maar de resterende hemel bood meer dan genoeg kansen wat opnames te maken. De seeing was erg goed, hoewel er wel de nodige langperiodische ondulatie was, de planeten werden dus op een rustig tempo vervormd alsof ze van rubber waren. Alle opnames gemaakt met de C11 EdgeHD met TeleVue 2x Powermate, ZWO EFW mini met ZWO LRGB filters, ZWO ADC en ZWO ASI174MM. Afregelen van de ADC gebeurde met de ZWO ASI290MC, het scherpstellen met een Bahtinov masker (bij Jupiter op de manen, bij Mars op Elnath die er een kleine 5 graden boven stond). Een framerate van 200FPS werd gehaald met FireCapture, per filter werd 60s opgenomen (dus circa 12000 beeldjes per filter). Eerst twee opnames van Jupiter gemaakt om respectievelijk 20:44UTC en 20:53UTC (tijdstip is het midden van de opname, schijnbare diameter is 46.5 boogseconden). Belichting was 3ms voor L en 10ms voor RGB, beide bij een gain van 300. Verwerking in AutoStakkert!3, waarbij per filter 50% van de beeldjes gestapeld kon worden. Vervolgens zowel direct de kleuren gecombineerd als dit met WinJupos gedaan. Hoewel het verschil minimaal was, is de WinJupos verwerking van 20:53UTC het er het beste uitgekomen (zie eerste afbeelding). Helemaal links zien we Ganymedes, met daarnaast Europa. Aan de rechterkant van Jupiter is Io te zien. Wat me opviel, was dat Ganymedes structuur leek te tonen. Wellicht dat ik het graag wil zien, maar de vergelijking met de animatie uit Stellarium is treffend. Rechtsboven is een donkere vlek te zien en linksonder de heldere krater. De schijnbare diameter van Ganymedes is slechts 1.71 boogseconden. Om 22:02UTC, 22:09UTC, 22:31UTC en 23:11UTC was Mars aan de beurt. Deze planeet heeft momenteel een schijnbare diameter van 16 boogseconden. De belichtingstijd was respectievelijk 2ms en 5ms voor L en RGB bij een gain van 300 bij de eerste twee opnames en 3ms en 5ms bij een gain van 250 bij de tweede twee opnames (allemaal 60s bij 200FPS). Verwerking wederom in AutoStakkert!3 waarbij circa 45% gestapeld kon worden (25% voor blauw). Combinatie van LRGB direct in PSP (dus zonder WinJupos). Nabewerking in PSP: 200% geschaald, 30% verzadiging, 15% groen verwijderd en wat vibrancy toegevoegd. De beelden zijn qua palet te verschillend om er een mooie gif-animatie van te maken, vandaar zowel de vier losse opnamen als de animatie. De animatie is gemaakt met ezgif.com, deze was beter dan die met PIPP. Nicolàs  Jupiter221109_2053UTC_WinJuposGanymedes_221109Mars221109Mars221109_ani_ezgif

Na een week droefenis werd het gisteravond zomaar even helder. Weliswaar was er nog circa 10% cumuli aanwezig, maar de resterende hemel bood meer dan genoeg kansen wat opnames te maken. De seeing was erg goed, hoewel er wel de nodige langperiodische ondulatie was, de planeten werden dus op een rustig tempo vervormd alsof ze van rubber waren. Alle opnames gemaakt met de C11 EdgeHD met TeleVue 2x Powermate, ZWO EFW mini met ZWO LRGB filters, ZWO ADC en ZWO ASI174MM. Afregelen van de ADC gebeurde met de ZWO ASI290MC, het scherpstellen met een Bahtinov masker (bij Jupiter op de manen, bij Mars op Elnath die er een kleine 5 graden boven stond). Een framerate van 200FPS werd gehaald met FireCapture, per filter werd 60s opgenomen (dus circa 12000 beeldjes per filter). Eerst twee opnames van Jupiter gemaakt om respectievelijk 20:44UTC en 20:53UTC (tijdstip is het midden van de opname, schijnbare diameter is 46.5 boogseconden). Belichting was 3ms voor L en 10ms voor RGB, beide bij een gain van 300. Verwerking in AutoStakkert!3, waarbij per filter 50% van de beeldjes gestapeld kon worden. Vervolgens zowel direct de kleuren gecombineerd als dit met WinJupos gedaan. Hoewel het verschil minimaal was, is de WinJupos verwerking van 20:53UTC het er het beste uitgekomen (zie eerste afbeelding). Helemaal links zien we Ganymedes, met daarnaast Europa. Aan de rechterkant van Jupiter is Io te zien. Wat me opviel, was dat Ganymedes structuur leek te tonen. Wellicht dat ik het graag wil zien, maar de vergelijking met de animatie uit Stellarium is treffend. Rechtsboven is een donkere vlek te zien en linksonder de heldere krater. De schijnbare diameter van Ganymedes is slechts 1.71 boogseconden. Om 22:02UTC, 22:09UTC, 22:31UTC en 23:11UTC was Mars aan de beurt. Deze planeet heeft momenteel een schijnbare diameter van 16 boogseconden. De belichtingstijd was respectievelijk 2ms en 5ms voor L en RGB bij een gain van 300 bij de eerste twee opnames en 3ms en 5ms bij een gain van 250 bij de tweede twee opnames (allemaal 60s bij 200FPS). Verwerking wederom in AutoStakkert!3 waarbij circa 45% gestapeld kon worden (25% voor blauw). Combinatie van LRGB direct in PSP (dus zonder WinJupos). Nabewerking in PSP: 200% geschaald, 30% verzadiging, 15% groen verwijderd en wat vibrancy toegevoegd. De beelden zijn qua palet te verschillend om er een mooie gif-animatie van te maken, vandaar zowel de vier losse opnamen als de animatie. De animatie is gemaakt met ezgif.com, deze was beter dan die met PIPP. Nicolàs  Jupiter221109_2053UTC_WinJuposGanymedes_221109Mars221109Mars221109_ani_ezgif

Hoi Paul, leuke foto's wel. Het beste dat ik die dag in beeld kreeg was een wazige duif... (kan ook een meeuw geweest zijn). Uiteraard de Zon weten vast te leggen, beter in witlicht dan in H-alpha. De omstandigheden waren marginaal, de meeste opnames zijn door de lichte sluierbewolking heen gemaakt. Van de witlichtopnames, gemaakt met de SkyWatcher Esprit 150ED in combinatie met ZWO ASI1600MM pro Cool en ND5.0 folie, kon ik evengoed nog een animatie maken. De H-alpha opnames is een ander verhaal. Ik was die dag niet helemaal fit en heb daardoor de Lunt niet goed afgesteld. Evengoed toch nog wel een redelijke plaat in H-alpha van net na het maximum (opname van 10:08UTC). In witlicht viel het eerste contact precies tussen twee opnames door en kon ik dus niet bepalen. Het laatste contact (in witlicht bepaald) was om 11:02:16UTC, hetgeen slechts 2 seconden later was dan de door Stellarium voorspelde 11:02:14UTC. NicolàsSun221013_ani_900x900Sun221025_1008UTC_H-AlphaSun221025_090647UTC_duif

Hoi Paul, leuke foto's wel. Het beste dat ik die dag in beeld kreeg was een wazige duif... (kan ook een meeuw geweest zijn). Uiteraard de Zon weten vast te leggen, beter in witlicht dan in H-alpha. De omstandigheden waren marginaal, de meeste opnames zijn door de lichte sluierbewolking heen gemaakt. Van de witlichtopnames, gemaakt met de SkyWatcher Esprit 150ED in combinatie met ZWO ASI1600MM pro Cool en ND5.0 folie, kon ik evengoed nog een animatie maken. De H-alpha opnames is een ander verhaal. Ik was die dag niet helemaal fit en heb daardoor de Lunt niet goed afgesteld. Evengoed toch nog wel een redelijke plaat in H-alpha van net na het maximum (opname van 10:08UTC). In witlicht viel het eerste contact precies tussen twee opnames door en kon ik dus niet bepalen. Het laatste contact (in witlicht bepaald) was om 11:02:16UTC, hetgeen slechts 2 seconden later was dan de door Stellarium voorspelde 11:02:14UTC. NicolàsSun221013_ani_900x900Sun221025_1008UTC_H-AlphaSun221025_090647UTC_duif

Hoi Paul, leuke foto's wel. Het beste dat ik die dag in beeld kreeg was een wazige duif... (kan ook een meeuw geweest zijn). Uiteraard de Zon weten vast te leggen, beter in witlicht dan in H-alpha. De omstandigheden waren marginaal, de meeste opnames zijn door de lichte sluierbewolking heen gemaakt. Van de witlichtopnames, gemaakt met de SkyWatcher Esprit 150ED in combinatie met ZWO ASI1600MM pro Cool en ND5.0 folie, kon ik evengoed nog een animatie maken. De H-alpha opnames is een ander verhaal. Ik was die dag niet helemaal fit en heb daardoor de Lunt niet goed afgesteld. Evengoed toch nog wel een redelijke plaat in H-alpha van net na het maximum (opname van 10:08UTC). In witlicht viel het eerste contact precies tussen twee opnames door en kon ik dus niet bepalen. Het laatste contact (in witlicht bepaald) was om 11:02:16UTC, hetgeen slechts 2 seconden later was dan de door Stellarium voorspelde 11:02:14UTC. NicolàsSun221013_ani_900x900Sun221025_1008UTC_H-AlphaSun221025_090647UTC_duif

Hoi Paul, leuke foto's wel. Het beste dat ik die dag in beeld kreeg was een wazige duif... (kan ook een meeuw geweest zijn). Uiteraard de Zon weten vast te leggen, beter in witlicht dan in H-alpha. De omstandigheden waren marginaal, de meeste opnames zijn door de lichte sluierbewolking heen gemaakt. Van de witlichtopnames, gemaakt met de SkyWatcher Esprit 150ED in combinatie met ZWO ASI1600MM pro Cool en ND5.0 folie, kon ik evengoed nog een animatie maken. De H-alpha opnames is een ander verhaal. Ik was die dag niet helemaal fit en heb daardoor de Lunt niet goed afgesteld. Evengoed toch nog wel een redelijke plaat in H-alpha van net na het maximum (opname van 10:08UTC). In witlicht viel het eerste contact precies tussen twee opnames door en kon ik dus niet bepalen. Het laatste contact (in witlicht bepaald) was om 11:02:16UTC, hetgeen slechts 2 seconden later was dan de door Stellarium voorspelde 11:02:14UTC. NicolàsSun221013_ani_900x900Sun221025_1008UTC_H-AlphaSun221025_090647UTC_duif

Hoi Paul, leuke foto's wel. Het beste dat ik die dag in beeld kreeg was een wazige duif... (kan ook een meeuw geweest zijn). Uiteraard de Zon weten vast te leggen, beter in witlicht dan in H-alpha. De omstandigheden waren marginaal, de meeste opnames zijn door de lichte sluierbewolking heen gemaakt. Van de witlichtopnames, gemaakt met de SkyWatcher Esprit 150ED in combinatie met ZWO ASI1600MM pro Cool en ND5.0 folie, kon ik evengoed nog een animatie maken. De H-alpha opnames is een ander verhaal. Ik was die dag niet helemaal fit en heb daardoor de Lunt niet goed afgesteld. Evengoed toch nog wel een redelijke plaat in H-alpha van net na het maximum (opname van 10:08UTC). In witlicht viel het eerste contact precies tussen twee opnames door en kon ik dus niet bepalen. Het laatste contact (in witlicht bepaald) was om 11:02:16UTC, hetgeen slechts 2 seconden later was dan de door Stellarium voorspelde 11:02:14UTC. NicolàsSun221013_ani_900x900Sun221025_1008UTC_H-AlphaSun221025_090647UTC_duif

Hoi Paul, leuke foto's wel. Het beste dat ik die dag in beeld kreeg was een wazige duif... (kan ook een meeuw geweest zijn). Uiteraard de Zon weten vast te leggen, beter in witlicht dan in H-alpha. De omstandigheden waren marginaal, de meeste opnames zijn door de lichte sluierbewolking heen gemaakt. Van de witlichtopnames, gemaakt met de SkyWatcher Esprit 150ED in combinatie met ZWO ASI1600MM pro Cool en ND5.0 folie, kon ik evengoed nog een animatie maken. De H-alpha opnames is een ander verhaal. Ik was die dag niet helemaal fit en heb daardoor de Lunt niet goed afgesteld. Evengoed toch nog wel een redelijke plaat in H-alpha van net na het maximum (opname van 10:08UTC). In witlicht viel het eerste contact precies tussen twee opnames door en kon ik dus niet bepalen. Het laatste contact (in witlicht bepaald) was om 11:02:16UTC, hetgeen slechts 2 seconden later was dan de door Stellarium voorspelde 11:02:14UTC. NicolàsSun221013_ani_900x900Sun221025_1008UTC_H-AlphaSun221025_090647UTC_duif

Vandaag werd het dan aan het eind van de middag weer helder en kon het observatorium open voor een zonswaarneming. Ik had de opnameknop nog niet ingedrukt en er was, naast AR3112 en AR3119, een hele snelle vlek waarneembaar. Opname met de Esprit 150ED, ND5.0 folie en ZWO ASI1600MM Pro Cool. NicolàsSun221013_ani_900x900

Op 2 oktober was de seeing erg goed. Ik wou nog steeds m'n vorige Saturnus-foto zien te verbeteren en deze avond leek daar geschikt voor, want overdag had ik al een gemiddelde seeing van 3-3.5" gemeten met momenten van 1.5". Eerst moest nog even gewacht worden totdat de bewolking wegdreef, maar rond een uur of negen klaarde het op en kon ik aan de slag. Opname met de Celestron C11 EdgeHD op f/20 met Televue 2x PowerMate, ZWO ADC, ZWO EFW Mini met ZWO LRGB filters en ZWO ASI174. Eerst de ADC afgesteld met de ZWO ASI290MC, vervolgens scherpgesteld op Deneb Algedi, een ster van magnitude 2.85 die op dezelfde hoogte een graad of 5 meer naar het oosten stond. De opname werd gedaan in L (23694 frames @ gain 300 en een sluitertijd van 10ms) en RGB (ieder 7964 frames @ gain 300 en een sluitertijd van 30ms). Daarna nog 500 darks van 10ms en 30ms geschoten. Met AutoStakkert!3 35% van de luminance, 25% van de rood, 15% van de groen en 25% van de blauw opnames gestapeld en daarbij verscherping aangezet met 30% blend. Vervolgens de RGB in PSP via RGB combine samengevoegd en de luminance laag er als layer overheen gelegd en die op luminance gezet. Deze combinatie 200% geschaald en door Topaz heen gehaald om de ruis te onderdrukken en daarna in PSP de witbalans aangepast, verzadiging wat opgeschroefd en het histogram lineair gestretched. Het is goed te zien dat de oppositie geweest is, aan de linkerkant begint de planeet een flinke schaduw op de ringen te werpen. Nicolàs  Saturn221002_2003UTC_200p

Dank voor de complimenten! Ja, de animatie is best geslaagd ondanks de matige seeing. Er was één opname die eruit sprong. Die heb ik inmiddels verder verwerkt door hem 200% op te schalen en door Topaz te halen. Deze opname is van 22:31UTC en toont Jupiter met de GRS en manen Io (rechts) en Europa (voor Jupiter met schaduw). NicolàsJupiter220924_2231UTC

Gisteravond was het toch weer even helder, maar met een matig vooruitzicht voor de rest van de nacht was deep-sky geen optie. Maar voor planetair werk was het echter prima. De seeing viel wat tegen, niet zo goed als afgelopen keer. Niettemin was het een goede vingeroefening en leken er toch wel momenten van redelijke seeing tussen te zitten. Tussen 21:16 UTC en 23:00 UTC in totaal elf opnames van Jupiter en de manen Io (rechts), Europa (voor Jupiter met schaduw) en Ganymedes (linksboven) geschoten met de C11 EdgeHD, TeleVue 2x PowerMate, ZWO ADC, ZWO EFW Mini met ZWO LRGB filters en ZWO ASI174MM. Het afstellen van de ADC geschiedde met een ZWO ASI290MC, scherpstellen ging met de ASI174MM en een Bahtinov-mask op Io en Ganymedes. Alle opnames betreffen filmpjes van 60 seconden per filter op 4ms (L) en 10ms (RGB). In totaal werd zo'n 90Gb aan data verzameld. Verwerking met AutoStakkert!3 waarbij, afhankelijk van de kwaliteit, tussen de 10% en 30% van de data gestapeld werd. Daarna derotatie in WinJupos toegepast en in PSP ruisonderdrukking, 20% verzadiging en 17% levendigheid (vibrancy) toegepast. Vervolgens met EzGif.com de animatie in elkaar gedraaid. NicolàsJupiter220924_ani950x700

Terwijl @ariebakx bezig was zijn zeer geslaagde spookje (Sh2-136) vast te leggen, was mijn observatorium druk bezig met de paar sterren die Caroline's Cluster (NGC2360, Caldwell 58) vormen. In het Nederlands heet deze cluster Caroliens rooscluster. Het is een open cluster in het sterrenbeeld Canis Major (Grote Hond) welke op 26 februari 1783 door de Duits/Engels astronoom en zangeres Caroline Lucretia Herschel (1750-1848) ontdekt. Caroline was de zus van de beroemde astronoom en componist Frederick William Herschel (1738-1822). Tijdens de opname gaf NINA regelmatig aan meer dan 2000 sterren te zien (gemiddeld waren het er 1780, maximaal 2089), een behoorlijk druk stukje hemel dus. De opname is gemaakt met de SkyWatcher Esprit 150ED, ZWO EFW met ZWO LRGB filters en ZWO ASI1600MM Pro Cool camera. Er werden 241 luminance-subs van 60 seconden geschoten en 30 x 120 seconden per kleurfilter, in totaal dus 7 uur en 1 minuut aan integratietijd. Verwerking in APP, PSP, Siril en Topaz. Het origineel staat op mijn server. NicolàsNGC2360_220921

Vandaag was er wederom een flinke protuberans zichtbaar op de rand van de Zon. Opname zoals gebruikelijk: Witlicht (09:34UTC): SkyWatcher Esprit 150ED, ZWO ASI1600, Baader ND5.0 foliefilter. Stack van 23 frames met AutoStakkert!3. Verdere verwerking in PSP. H-alpha (10:14UTC): Lunt LS80THA, 2x Televue PowerMate, ZWO ADC, QHYCCD QHY163 mono, Stack van 500 frames met AutoStakkert!3. Verdere verwerking in IMPPG (histogram inversie), Astra Image (Lucy-Richardson Gaussische deconvolutie), PSP (ruisonderdrukking van de achtergrond, kleurtje). NicolàsSun220915_0934UTCSun220915_1014UTC_H-alpha_crop

Vandaag was er wederom een flinke protuberans zichtbaar op de rand van de Zon. Opname zoals gebruikelijk: Witlicht (09:34UTC): SkyWatcher Esprit 150ED, ZWO ASI1600, Baader ND5.0 foliefilter. Stack van 23 frames met AutoStakkert!3. Verdere verwerking in PSP. H-alpha (10:14UTC): Lunt LS80THA, 2x Televue PowerMate, ZWO ADC, QHYCCD QHY163 mono, Stack van 500 frames met AutoStakkert!3. Verdere verwerking in IMPPG (histogram inversie), Astra Image (Lucy-Richardson Gaussische deconvolutie), PSP (ruisonderdrukking van de achtergrond, kleurtje). NicolàsSun220915_0934UTCSun220915_1014UTC_H-alpha_crop

En dan hier met een Gaussische deconvolutie in Astra Image met als Point Spread Function Size 1.00 en 10 iteraties. Nicolàsnoise_varying_stack_size_no_UM_AI3_LRD

Verder puzzelen... Ik heb dezelfde stacks genomen en vervolgens alleen geïnverteerd (eerste afbeelding, dus geen Unsharp Mask en geen Lucy-Richardson Deconvolution toegepast). Daarnaast heb ik alleen de LRD toegepast zonder UM (tweede afbeelding). Het is duidelijk dat het sinaasappelhuidje door de Lucy-Richardson Deconvolutie zichtbaar wordt. Op zich zit de ruis die hieraan ten grondslag ligt reeds in de opnames, wellicht doordat mijn opnames met een kortere belichtingstijd genomen zijn om het zonsoppervlak niet over te belichten. Nicolàs  noise_varying_stack_size_no_UMnoise_varying_stack_size_no_UM_no_LRD

Verder puzzelen... Ik heb dezelfde stacks genomen en vervolgens alleen geïnverteerd (eerste afbeelding, dus geen Unsharp Mask en geen Lucy-Richardson Deconvolution toegepast). Daarnaast heb ik alleen de LRD toegepast zonder UM (tweede afbeelding). Het is duidelijk dat het sinaasappelhuidje door de Lucy-Richardson Deconvolutie zichtbaar wordt. Op zich zit de ruis die hieraan ten grondslag ligt reeds in de opnames, wellicht doordat mijn opnames met een kortere belichtingstijd genomen zijn om het zonsoppervlak niet over te belichten. Nicolàs  noise_varying_stack_size_no_UMnoise_varying_stack_size_no_UM_no_LRD

Een van de zaken waar ik me tot nog toe in het verwerken van opnames nog het meeste aan stoor is de aanwezigheid van ruis in de achtergrond. Met name bij zonnefoto's levert dit een opvallend sinaasappelhuidje op in de donkere delen van de foto. Om die reden ben ik een paar dagen geleden al met @paulvolman aan tafel gaan zitten om te zien hoe hij deze foto's verwerkt. Daarbij viel het me op dat ook zijn foto's, weliswaar in veel mindere mate, een sinaasappelhuidje vertoonden. Nu kan dat komen doordat hij een andere manier van verscherpen gebruikt of door een andere manier van stacken. Tijd dus om eerst maar eens te kijken waar dat sinaasappelhuidje vandaan komt. Daartoe mijn opname gepakt van 8 september jongstleden. Die dag was de seeing erg goed en AutoStakkert gaf aan dat ik wel tot 70% van de 500 frames (dus 350 frames) mocht stacken. Vervolgens AutoStakkert zodanig ingesteld dat er stacks van 10, 20, 40, 80, 160 en 320 frames uit kwamen (iedere stap is een verdubbeling). Deze zes stacks allemaal met PSP een Unsharp Mask gegeven en vervolgen in IMPPG het histogram geïnverteerd en Lucy-Richardson deconvolutie toegepast. Vervolgens alle stacks ge-cropped tot een gebiedje van 150 x 375 pixels, 200% bicubisch opgeschaald en vervolgens in één afbeelding geplakt. Deze afbeelding in drie delen verdeeld, waarbij het bovenste deel de oorspronkelijke stack laat zien, het middelste deel dezelfde stack laat zien, maar dan iets gestretched om het sinaasappelhuidje duidelijker te maken, en het onderste deel de stack laat zien met een stretch waarbij onderin een 'slingertje' zit ten einde de ruis te verminderen (de tweede afbeelding toont dit slingertje). De meest rechter uitsnede is een onbewerkte versie van het exemplaar er direct links van, waardoor het duidelijk wordt dat het anti-ruis stretchen gevolgen heeft voor het detailniveau. Uit dit eenvoudige proefje blijkt dat met name de stack-grootte een significante invloed heeft op het ontstaan van het sinaasappelhuidje en dat deze, mits de stack groot genoeg is, weer minder zichtbaar gemaakt kan worden door de curve een kleine slinger te geven. Aangezien de ruis omgekeerd evenredig is met de stackgrootte, is het dus de ruis die door de verscherping het sinaasappelhuidje veroorzaakt. Nu uitzoeken of er betere instellingen te vinden zijn voor het verscherpen, dus wordt vervolgd... Nicolàsnoise_varying_stack_sizeanti-background-noise-curve

Een van de zaken waar ik me tot nog toe in het verwerken van opnames nog het meeste aan stoor is de aanwezigheid van ruis in de achtergrond. Met name bij zonnefoto's levert dit een opvallend sinaasappelhuidje op in de donkere delen van de foto. Om die reden ben ik een paar dagen geleden al met @paulvolman aan tafel gaan zitten om te zien hoe hij deze foto's verwerkt. Daarbij viel het me op dat ook zijn foto's, weliswaar in veel mindere mate, een sinaasappelhuidje vertoonden. Nu kan dat komen doordat hij een andere manier van verscherpen gebruikt of door een andere manier van stacken. Tijd dus om eerst maar eens te kijken waar dat sinaasappelhuidje vandaan komt. Daartoe mijn opname gepakt van 8 september jongstleden. Die dag was de seeing erg goed en AutoStakkert gaf aan dat ik wel tot 70% van de 500 frames (dus 350 frames) mocht stacken. Vervolgens AutoStakkert zodanig ingesteld dat er stacks van 10, 20, 40, 80, 160 en 320 frames uit kwamen (iedere stap is een verdubbeling). Deze zes stacks allemaal met PSP een Unsharp Mask gegeven en vervolgen in IMPPG het histogram geïnverteerd en Lucy-Richardson deconvolutie toegepast. Vervolgens alle stacks ge-cropped tot een gebiedje van 150 x 375 pixels, 200% bicubisch opgeschaald en vervolgens in één afbeelding geplakt. Deze afbeelding in drie delen verdeeld, waarbij het bovenste deel de oorspronkelijke stack laat zien, het middelste deel dezelfde stack laat zien, maar dan iets gestretched om het sinaasappelhuidje duidelijker te maken, en het onderste deel de stack laat zien met een stretch waarbij onderin een 'slingertje' zit ten einde de ruis te verminderen (de tweede afbeelding toont dit slingertje). De meest rechter uitsnede is een onbewerkte versie van het exemplaar er direct links van, waardoor het duidelijk wordt dat het anti-ruis stretchen gevolgen heeft voor het detailniveau. Uit dit eenvoudige proefje blijkt dat met name de stack-grootte een significante invloed heeft op het ontstaan van het sinaasappelhuidje en dat deze, mits de stack groot genoeg is, weer minder zichtbaar gemaakt kan worden door de curve een kleine slinger te geven. Aangezien de ruis omgekeerd evenredig is met de stackgrootte, is het dus de ruis die door de verscherping het sinaasappelhuidje veroorzaakt. Nu uitzoeken of er betere instellingen te vinden zijn voor het verscherpen, dus wordt vervolgd... Nicolàsnoise_varying_stack_sizeanti-background-noise-curve

Vandaag begon zwaar bewolkt, maar toen er heel even een klein gaatje ontstond, bleek de seeing heel redelijk te zijn, zo'n 2.5" - 3.0" met momenten van 1.5". Eerst dus zonnevlekken geteld en vervolgens met de SkyWatcher Esprit 150ED met ND5.0 foliefilter en ZWO ASI1600MM Pro Cool om 09:57 UTC een witlicht opname gemaakt. Vervolgens de Lunt LS80THA van 2x PowerMate, ZWO ADC en QHYCCD QHY163 mono camera voorzien en om 10:17 UTC de Zon in H-alpha op de plaat gezet. In die opname is op het oppervlak een hele beste slingerende protuberans te zien. Witlicht opname is een stack van 23 frames (uit 230), de H-alpha opname zijn 125 frames (uit 500). Opname in FireCapture, verwerking in AutoStakkert!, IMPPG (alleen bij H-alpha) en PSP. Eergisteren nog wel met Paul (@paulvolman) samen gezeten om te zien hoe hij de opnames verscherpt. Hij doet dit met Astra Image, maar ik heb nog wat meer tijd en oefening nodig om daar goede resultaten mee te behalen. Wel is het zo dat die software meer mogelijkheden biedt, dus ik verwacht er veel van. Paul nog bedankt voor de tekst en uitleg! NicolàsSun220908_1017UTC_H-alpha_cropSun220908_0957UTC

Vandaag begon zwaar bewolkt, maar toen er heel even een klein gaatje ontstond, bleek de seeing heel redelijk te zijn, zo'n 2.5" - 3.0" met momenten van 1.5". Eerst dus zonnevlekken geteld en vervolgens met de SkyWatcher Esprit 150ED met ND5.0 foliefilter en ZWO ASI1600MM Pro Cool om 09:57 UTC een witlicht opname gemaakt. Vervolgens de Lunt LS80THA van 2x PowerMate, ZWO ADC en QHYCCD QHY163 mono camera voorzien en om 10:17 UTC de Zon in H-alpha op de plaat gezet. In die opname is op het oppervlak een hele beste slingerende protuberans te zien. Witlicht opname is een stack van 23 frames (uit 230), de H-alpha opname zijn 125 frames (uit 500). Opname in FireCapture, verwerking in AutoStakkert!, IMPPG (alleen bij H-alpha) en PSP. Eergisteren nog wel met Paul (@paulvolman) samen gezeten om te zien hoe hij de opnames verscherpt. Hij doet dit met Astra Image, maar ik heb nog wat meer tijd en oefening nodig om daar goede resultaten mee te behalen. Wel is het zo dat die software meer mogelijkheden biedt, dus ik verwacht er veel van. Paul nog bedankt voor de tekst en uitleg! NicolàsSun220908_1017UTC_H-alpha_cropSun220908_0957UTC

Was vorige week Saturnus aan de beurt om voor het eerst sinds tijden weer eens vast te leggen, heb ik afgelopen nacht Jupiter maar eens bekeken. De koepel geopend om een uur of half twaalf, eigenlijk voor een tweede poging op Saturnus, maar binnen vijf minuten trok er bewolking voorlangs en dat leek een flinke tijd te gaan duren. Inmiddels was in het zuidoosten Jupiter net boven de boomtoppen zichtbaar, dus de kijker daar maar op gericht. Uiteraard kon bewolking niet uitblijven, dus het geduld werd op de proef gesteld. Uiteindelijk om half één kon het feest beginnen. Aanvankelijk stond Jupiter met 27 graden nog vrij laag, maar hoog genoeg om te oefenen. Eerst de collimatie op 44Psc, een dubbelster van magnitude 5.75, gecontroleerd en in orde bevonden. Vervolgens de ASI290MC gemonteerd om de ADC met ASIcap af te stellen, daarna vervangen door de ASI174MM en met behulp van een Bahtinov-masker in FireCapture scherp gesteld op Ganymedes (belichting op 3 seconden). Vervolgens een scriptje in FireCapture gestart om 90 seconden opnames te maken per filter in LRGB op gain 300 en een belichtingstijd van 5ms voor L en 10ms voor RGB. Daarna het scherpstellen en ADC controleren herhaald en nogmaals een serie gemaakt, etc. De eerste twee series waren niet geweldig (de tweede mislukte sowieso wegens volle opslag). Bij de derde opname (23:31UTC) was Jupiter geklommen tot een hoogte van circa 34 graden en verbeterde (mede daardoor?) de seeing. Jupiter culmineerde vannacht om 01:20UTC, mij net iets te laat om verder te gaan. Voor de verwerking gekozen om eerst te stacken in AutoStakkert3, vervolgens de opnames in WinJupos gederoteerd en gecombineerd. Dit beeld vervolgens 200% bicubic resize gegeven in PSP en met Topaz de ruis verwijderd. Daarna het resultaat weer in de oorspronkelijke richting gedraaid (WinJupos draait Jupiter zodat de evenaar horizontaal is, maar dat maakt het plaatje wel erg statisch). Het maantje Io was door WinJupos verwijderd (kennelijk een verkeerde instelling van mijn kant?), dus die heb ik na een handmatige RGB-combine er weer in terug gezet. Tot slot nog de verzadiging iets opgetrokken en witbalanscorrectie toegepast. Nicolàs  Jupiter220902_2331UTC

De nacht van 31 augustus op 1 september was het onverwachts helder (voor mij althans). Dus snel een LRGB-object uitgezocht dat ook nog de hele nacht te volgen was. Het werd NGC7479, ook wel bekend als Caldwell 44 en als Superman Galaxy, een stelsel dat in 1784 door William Herschel ontdekt is. Dit balk-spiraalstelsel bevindt zich op 105 miljoen lichtjaar van onze rots in de richting van het sterrenbeeld Pegasus. De eerst nacht had ik wat enthousiast gepland, waardoor de helft van de opnames met het laatste filter de prullenbak in konden. Afgelopen nacht bleek het nog tot circa 01:00 METZ helder te blijven en kon ik de ontbrekende data bijschieten (en nog wat extra met de andere filters). Opname gedaan met de SkyWatcher Esprit 150ED op f/7 met ZWO EFW en ZWO filters en de ZWO ASI1600MM Pro Cool. Integratietijden zijn 3:36 voor luminance en anderhalf uur per kleur, dus 8 uur en 6 minuten in totaal. De getoonde afbeelding is een crop van het origineel op mijn server. NicolàsSCNR (type=0, amount=1.00, preserve=true)

Vanochtend begon met heel redelijke seeing, zo rond de 2.5-3.0". Dus, na de vlekken geteld en met de Esprit 150ED en ZWO ASI1600MM Pro Cool de witlicht opname gemaakt te hebben, snel overgeschakeld naar de C11 EdgeHD om een detail van actieve regio AR3089 te schieten. Inmiddels begon de seeing flink op te lopen (3-4"), maar evengoed kwam er rond 08:25UTC een toonbare plaat uit, opgenomen met Baader ND5.0 folie, Baader Continuum filter, 2x powerMate (f/20) en ZWO ASI174MM op gain 300 en bij een sluitertijd van 4.7ms. Van de met SSSM gestuurde opname van 221 frames de helft gestacked. Postprocessing in IMPPG, Topaz en PSP. Vervolgens even met de Lunt gekeken en daar bleek nog een flinke protuberans onder de Zon uit te steken. Om deze volledig in beeld te brengen moest de camera 90 graden gedraaid worden. Lunt was voorzien van de QHY163 mono camera en 2x PowerMate, waarmee om 09:11 UTC een opname gemaakt is van 800 frames bij f/14 en een sluitertijd van 0.625ms op unity gain. Daarvan 25% gestacked en verwerkt met ImPPG en PSP. Tot slot de 2x PowerMate verwisseld voor een 4x PowerMate (f/28 nu dus) om de protuberans in detail vast te leggen. Ik had dit nog niet eerder getracht met de QHY163, aangezien dit een flinke oversampling inhoudt. Uitgaande van een pixelgrootte van 3.8 micron zou f/11.4 optimaal zijn en is f/28 dus ruim twee keer teveel. Ondanks een sluitertijd van 2.2ms leverde een stack van 20% van 500 frames een leuke plaat op (de Aarde-op-schaal is rechtsonder te vinden). De volledige platen staan hier: Witlicht met Esprit 150ED Witlicht met C11 EdgeHD H-alpha met Lunt (full-disc) H-alpha met Lunt (detail) NicolàsSun220830_0932UTC_H-alpha_EarthSun220830_0825UTC_EarthSun220830_0901UTC_H-alphaSun220830_0812UTC_conv

Vanochtend begon met heel redelijke seeing, zo rond de 2.5-3.0". Dus, na de vlekken geteld en met de Esprit 150ED en ZWO ASI1600MM Pro Cool de witlicht opname gemaakt te hebben, snel overgeschakeld naar de C11 EdgeHD om een detail van actieve regio AR3089 te schieten. Inmiddels begon de seeing flink op te lopen (3-4"), maar evengoed kwam er rond 08:25UTC een toonbare plaat uit, opgenomen met Baader ND5.0 folie, Baader Continuum filter, 2x powerMate (f/20) en ZWO ASI174MM op gain 300 en bij een sluitertijd van 4.7ms. Van de met SSSM gestuurde opname van 221 frames de helft gestacked. Postprocessing in IMPPG, Topaz en PSP. Vervolgens even met de Lunt gekeken en daar bleek nog een flinke protuberans onder de Zon uit te steken. Om deze volledig in beeld te brengen moest de camera 90 graden gedraaid worden. Lunt was voorzien van de QHY163 mono camera en 2x PowerMate, waarmee om 09:11 UTC een opname gemaakt is van 800 frames bij f/14 en een sluitertijd van 0.625ms op unity gain. Daarvan 25% gestacked en verwerkt met ImPPG en PSP. Tot slot de 2x PowerMate verwisseld voor een 4x PowerMate (f/28 nu dus) om de protuberans in detail vast te leggen. Ik had dit nog niet eerder getracht met de QHY163, aangezien dit een flinke oversampling inhoudt. Uitgaande van een pixelgrootte van 3.8 micron zou f/11.4 optimaal zijn en is f/28 dus ruim twee keer teveel. Ondanks een sluitertijd van 2.2ms leverde een stack van 20% van 500 frames een leuke plaat op (de Aarde-op-schaal is rechtsonder te vinden). De volledige platen staan hier: Witlicht met Esprit 150ED Witlicht met C11 EdgeHD H-alpha met Lunt (full-disc) H-alpha met Lunt (detail) NicolàsSun220830_0932UTC_H-alpha_EarthSun220830_0825UTC_EarthSun220830_0901UTC_H-alphaSun220830_0812UTC_conv

Vanochtend begon met heel redelijke seeing, zo rond de 2.5-3.0". Dus, na de vlekken geteld en met de Esprit 150ED en ZWO ASI1600MM Pro Cool de witlicht opname gemaakt te hebben, snel overgeschakeld naar de C11 EdgeHD om een detail van actieve regio AR3089 te schieten. Inmiddels begon de seeing flink op te lopen (3-4"), maar evengoed kwam er rond 08:25UTC een toonbare plaat uit, opgenomen met Baader ND5.0 folie, Baader Continuum filter, 2x powerMate (f/20) en ZWO ASI174MM op gain 300 en bij een sluitertijd van 4.7ms. Van de met SSSM gestuurde opname van 221 frames de helft gestacked. Postprocessing in IMPPG, Topaz en PSP. Vervolgens even met de Lunt gekeken en daar bleek nog een flinke protuberans onder de Zon uit te steken. Om deze volledig in beeld te brengen moest de camera 90 graden gedraaid worden. Lunt was voorzien van de QHY163 mono camera en 2x PowerMate, waarmee om 09:11 UTC een opname gemaakt is van 800 frames bij f/14 en een sluitertijd van 0.625ms op unity gain. Daarvan 25% gestacked en verwerkt met ImPPG en PSP. Tot slot de 2x PowerMate verwisseld voor een 4x PowerMate (f/28 nu dus) om de protuberans in detail vast te leggen. Ik had dit nog niet eerder getracht met de QHY163, aangezien dit een flinke oversampling inhoudt. Uitgaande van een pixelgrootte van 3.8 micron zou f/11.4 optimaal zijn en is f/28 dus ruim twee keer teveel. Ondanks een sluitertijd van 2.2ms leverde een stack van 20% van 500 frames een leuke plaat op (de Aarde-op-schaal is rechtsonder te vinden). De volledige platen staan hier: Witlicht met Esprit 150ED Witlicht met C11 EdgeHD H-alpha met Lunt (full-disc) H-alpha met Lunt (detail) NicolàsSun220830_0932UTC_H-alpha_EarthSun220830_0825UTC_EarthSun220830_0901UTC_H-alphaSun220830_0812UTC_conv

Vanochtend begon met heel redelijke seeing, zo rond de 2.5-3.0". Dus, na de vlekken geteld en met de Esprit 150ED en ZWO ASI1600MM Pro Cool de witlicht opname gemaakt te hebben, snel overgeschakeld naar de C11 EdgeHD om een detail van actieve regio AR3089 te schieten. Inmiddels begon de seeing flink op te lopen (3-4"), maar evengoed kwam er rond 08:25UTC een toonbare plaat uit, opgenomen met Baader ND5.0 folie, Baader Continuum filter, 2x powerMate (f/20) en ZWO ASI174MM op gain 300 en bij een sluitertijd van 4.7ms. Van de met SSSM gestuurde opname van 221 frames de helft gestacked. Postprocessing in IMPPG, Topaz en PSP. Vervolgens even met de Lunt gekeken en daar bleek nog een flinke protuberans onder de Zon uit te steken. Om deze volledig in beeld te brengen moest de camera 90 graden gedraaid worden. Lunt was voorzien van de QHY163 mono camera en 2x PowerMate, waarmee om 09:11 UTC een opname gemaakt is van 800 frames bij f/14 en een sluitertijd van 0.625ms op unity gain. Daarvan 25% gestacked en verwerkt met ImPPG en PSP. Tot slot de 2x PowerMate verwisseld voor een 4x PowerMate (f/28 nu dus) om de protuberans in detail vast te leggen. Ik had dit nog niet eerder getracht met de QHY163, aangezien dit een flinke oversampling inhoudt. Uitgaande van een pixelgrootte van 3.8 micron zou f/11.4 optimaal zijn en is f/28 dus ruim twee keer teveel. Ondanks een sluitertijd van 2.2ms leverde een stack van 20% van 500 frames een leuke plaat op (de Aarde-op-schaal is rechtsonder te vinden). De volledige platen staan hier: Witlicht met Esprit 150ED Witlicht met C11 EdgeHD H-alpha met Lunt (full-disc) H-alpha met Lunt (detail) NicolàsSun220830_0932UTC_H-alpha_EarthSun220830_0825UTC_EarthSun220830_0901UTC_H-alphaSun220830_0812UTC_conv

Hoi Frank, ik stel niet per filter scherp. Als de ZWO filters in mijn EFW-mini van dezelfde kwaliteit zijn als die in mijn EFW achter de Esprit, dan valt daar ook niet veel winst te behalen. In mijn artikel over de invloed van de filters op de focusafstand berekende ik destijds dat het maximale verschil tussen de ZWO filters die ik bij de Esprit 150ED gebruik, circa 0.06mm was. Daar zaten ook de smalband filters bij. Voor alleen de RGB-filters is dat circa de helft, net geen 6 stappen, oftewel 0.03mm. De Depth of Focus (DOF) van de C11 EdgeHD is circa 0.216mm bij f/10 (zie deze post), bij f/20 is die zelfs 0.864mm, dus bijna 30 keer zo groot en daarmee is de invloed van de filters verwaarloosbaar klein. Het probleem is vooral hoe de invloed van de filters bij de C11 te bepalen, uiteindelijk betreft het hier een Crayford focuser en ik zie regelmatig dat deze slipt en dat dat meer is  dan het verschil in focus dat door de filters veroorzaakt wordt (de Esprit heeft een rack & pinion focuser). En aangezien bij planetaire opnames niet teveel tijd mag zitten tussen de opnames (Saturnus uitgezonderd), is er ook geen tijd tussendoor te focussen, hooguit zou de offset toegepast kunnen worden als deze eenmaal bekend is. De opname van Saturnus kon overigens wel beter: de opnames met het rood- en blauwfilters lieten duidelijk te wensen over (zie onderstaande afbeelding), hier zat na stacken nog bijzonder veel ruis in (bij blauw was zelfs de achtergrond niet egaal), vandaar ook de stap met Topaz noodzakelijk was. Zodra ik weer een kans krijg, zal ik de opname langer laten lopen bij een kortere belichting (4 x 240s @ 20ms) en daar meer frames van stacken. Nicolàs  LRGB

Heel langzamerhand komen de planeten weer op een wat fatsoenlijker tijdstip aan de hemel te staan en dus werd het weer eens tijd om te kijken of het fotograferen ervan nog een beetje wou lukken. Voor deze opnames gebruik ik meestal de Celestron C11 EdgeHD (soms de Esprit 150ED). Aangezien de C11 nogal collimatiegevoelig is, eerst de kijker op Altair gericht en gecollimeerd. Vervolgens de cameratrein opgebouwd, bestaande uit TeleVue 2x PowerMate, ZWO EFWmini, ZWO ADC en ZWO ASI174MM (in een T2 naar 2" adapter). Het geheel op de planeet gericht, de camera tijdelijk vervangen door de ZWO ASI290MC en met ASICAP de ADC afgesteld. Daarna de ASI174MM er weer in en op Titan gericht om met het Bahtinov masker de scherpstelling te regelen (luminance-filter, gain 400, sluitertijd 5s). Met FireCapture om circa 21:38UTC een script gestart om LRGB binnen te halen. Daartoe 120s per kanaal opgenomen bij een gain van 300 en een belichting van 10ms (L, 11848 frames) en 50ms (RGB, ieder 2394 frames). Het midden van de opname ligt rond 21:41:33UTC. Bij de processing bleek er nog een hot pixel op de ring te zitten, dus vanochtend alsnog darks geschoten (SER van 500 frames). In de processing onder Image Calibration in AutoStakkert! de dark gemaakt (Ctrl-M) en die met wat gefriemel in PSP op de juiste plek weten te manoeuvreren. Deze weer geladen in AutoStakkert! (Ctrl-D) en ook de Row Noise Correction (Ctrl-H) aangezet. Van alle lagen 10% gestacked. Tot slot in PSP RGB-combine gedaan en de luminance-opname als aparte luminance-layer eroverheen gelegd. Het geheel samengevoegd, 200% opgeschaald (bicubisch) en door Topaz getrokken om de ruis te reduceren. Tot slot nog wat extra verzadiging en wat blauw-correctie toegepast en deze uitsnede gemaakt. Ondanks de lage stand van 19° en de matige seeing is de opname toch heel redelijk geworden. Nu maar wachten totdat Jupiter rond dit tijdstip wat dichter bij de meridiaan staat... NicolàsSaturn_220823_2141UTC

In de nachten beginnende op 13, 18 en 20 augustus heb ik wat data verzameld van Sh2-112, een emissienevel in het sterrenbeeld Zwaan op een afstand van circa 5670 lichtjaar van ons. Opname unguided met de SkyWatcher Esprit 150ED, ZWO filters en ZWO ASI1600MM Pro Cool gemaakt in smalband waarbij 3h16m H-alpha, 3h09m O-ii en 4h40m S-ii verzameld is, in totaal dus 11 uur en 5 minuten integratietijd. Opname in NINA, verwerking in APP, Siril, PSP en Topaz. De getoonde opname is een crop van het origineel op mijn server. NicolàsSCNR (type=0, amount=1.00, preserve=true)

Een tijdje geleden meldde ik hier dat ik voor het scherpstellen van de Lunt LS80THA in mijn observatorium een 7" Full-HD monitor aangeschaft had. Deze kon ik piggy-back op de Esprit 150ED monteren, zodat ik vlak naast de Lunt een monitor had die ik kon gebruiken bij het scherpstellen. Hoewel dit op zich prima werkte, is deze montage, door de recente uitbreiding met een Esprit 80ED, niet meer mogelijk. De laatste tijd stond ik dus met monitor en toetsenbord in de hand naast de kijkers scherp te stellen, of toch maar weer in een halve spagaat de gewone monitor te gebruiken. De Galilei-telescoop die ik destijds gebouwd heb, had ik van een MoonLite focuser met standaard (niet-stappen-)motor voorzien. Het depth-of-focus van deze kijker bleek echter dermate groot te zijn, dan focussen alleen nodig is bij het wisselen van het oculair, de motor zat er dus voor spek-en-bonen op. Nu liep ik al een tijdje met het idee de Lunt van een focusmotor te voorzien, maar probleem is, dat de focuser daartoe geen bevestigingspunten heeft. De enige oplossing zou een StariZona FeatherTouch focusmotor zijn, maar dan zou handmatig focusen niet langer mogelijk zijn. Het voordeel van de MoonLite focusmotor is dat deze op de direct-drive knop van de focuser gemonteerd wordt, zodat de 1:10 drive nog steeds beschikbaar is. Bovendien zijn de MoonLite focusers voorzien van een koppeling die eenvoudig losgemaakt kan worden, zodat omschakelen tussen elektrische- en handbediening een kwestie van een paar seconden is. Afgelopen week dus maar de stoute schoenen aangetrokken en de Lunt van zijn focuser ontdaan en deze volledig gedemonteerd (zei eerste afbeelding) om te zien waar ruimte was om de MoonLite motor te bevestigen. Al snel bleek dat als ik een 6mm dikke steun aan de achterkant van de focuserbehuizing kon vastmaken, de motor keurig in lijn met de focuser-as zou komen te zitten. Van een stuk aluminium strip vervolgens een steun gemaakt waar de hoeklijn van de focusmotor aan vast kon worden geschroefd. Om te voorkomen dat de steun in de weg zou zitten om de brede kraag van focuserbuis te laten passeren, moest de aluminium steun uiterst nauwkeurig op maat worden gemaakt. Dus eerst maar de steun gemaakt met een kleine opening, net groot genoeg om de buis te laten passeren. Daar drie gaten in geboord voor de M3-schroeven en de drie schroefgaten afgetekend op de focuserbehuizing. Eerst alleen het middelste gat geboord en van M3-draad voorzien en de steun met één schroef gemonteerd. De focuser weer helemaal opgebouwd en de kraag van de focuserbuis op de steun afgetekend. De steun nogmaals gezaagd, weer gemonteerd en met een dun stukje karton deze mooi evenwijdig langs de kraag van de focuserbuis gemonteerd. Op die manier de twee andere gaten voorzichtig met een 3mm boor in de focuserbehuizing aangezet, de hele focuser weer gedemonteerd en de gaten met een 2.5mm boor gemaakt. Draad erin getapt, alles van spanen ontdaan en de focuser nogmaals opgebouwd, bleek het nog te passen ook... (zie tweede foto). Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt de 1:10 drive van de focuser strakker af te stellen, zodat deze nu de combinatie van B1200 blocking-filter, TeleVue 2x PowerMate, ZWO ADC en QHYCCD QHY163 mono camera kan tillen. De focuser weer gemonteerd (zie derde foto) en gisteren de combinatie voor het eerst serieus getest met bijgaand resultaat. Speciaal voor @ariebakx linksonder de Aarde en rechts daarvan de Maan erin gezet (beide en onderlinge afstand op schaal). Het origineel staat op mijn server. Nicolàsfocuser_in_partsfocuser_assembled_frontfocuser_assembled_mounted_rearSun220820_083049UTC_H-alpha_Earth-Moon

Een tijdje geleden meldde ik hier dat ik voor het scherpstellen van de Lunt LS80THA in mijn observatorium een 7" Full-HD monitor aangeschaft had. Deze kon ik piggy-back op de Esprit 150ED monteren, zodat ik vlak naast de Lunt een monitor had die ik kon gebruiken bij het scherpstellen. Hoewel dit op zich prima werkte, is deze montage, door de recente uitbreiding met een Esprit 80ED, niet meer mogelijk. De laatste tijd stond ik dus met monitor en toetsenbord in de hand naast de kijkers scherp te stellen, of toch maar weer in een halve spagaat de gewone monitor te gebruiken. De Galilei-telescoop die ik destijds gebouwd heb, had ik van een MoonLite focuser met standaard (niet-stappen-)motor voorzien. Het depth-of-focus van deze kijker bleek echter dermate groot te zijn, dan focussen alleen nodig is bij het wisselen van het oculair, de motor zat er dus voor spek-en-bonen op. Nu liep ik al een tijdje met het idee de Lunt van een focusmotor te voorzien, maar probleem is, dat de focuser daartoe geen bevestigingspunten heeft. De enige oplossing zou een StariZona FeatherTouch focusmotor zijn, maar dan zou handmatig focusen niet langer mogelijk zijn. Het voordeel van de MoonLite focusmotor is dat deze op de direct-drive knop van de focuser gemonteerd wordt, zodat de 1:10 drive nog steeds beschikbaar is. Bovendien zijn de MoonLite focusers voorzien van een koppeling die eenvoudig losgemaakt kan worden, zodat omschakelen tussen elektrische- en handbediening een kwestie van een paar seconden is. Afgelopen week dus maar de stoute schoenen aangetrokken en de Lunt van zijn focuser ontdaan en deze volledig gedemonteerd (zei eerste afbeelding) om te zien waar ruimte was om de MoonLite motor te bevestigen. Al snel bleek dat als ik een 6mm dikke steun aan de achterkant van de focuserbehuizing kon vastmaken, de motor keurig in lijn met de focuser-as zou komen te zitten. Van een stuk aluminium strip vervolgens een steun gemaakt waar de hoeklijn van de focusmotor aan vast kon worden geschroefd. Om te voorkomen dat de steun in de weg zou zitten om de brede kraag van focuserbuis te laten passeren, moest de aluminium steun uiterst nauwkeurig op maat worden gemaakt. Dus eerst maar de steun gemaakt met een kleine opening, net groot genoeg om de buis te laten passeren. Daar drie gaten in geboord voor de M3-schroeven en de drie schroefgaten afgetekend op de focuserbehuizing. Eerst alleen het middelste gat geboord en van M3-draad voorzien en de steun met één schroef gemonteerd. De focuser weer helemaal opgebouwd en de kraag van de focuserbuis op de steun afgetekend. De steun nogmaals gezaagd, weer gemonteerd en met een dun stukje karton deze mooi evenwijdig langs de kraag van de focuserbuis gemonteerd. Op die manier de twee andere gaten voorzichtig met een 3mm boor in de focuserbehuizing aangezet, de hele focuser weer gedemonteerd en de gaten met een 2.5mm boor gemaakt. Draad erin getapt, alles van spanen ontdaan en de focuser nogmaals opgebouwd, bleek het nog te passen ook... (zie tweede foto). Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt de 1:10 drive van de focuser strakker af te stellen, zodat deze nu de combinatie van B1200 blocking-filter, TeleVue 2x PowerMate, ZWO ADC en QHYCCD QHY163 mono camera kan tillen. De focuser weer gemonteerd (zie derde foto) en gisteren de combinatie voor het eerst serieus getest met bijgaand resultaat. Speciaal voor @ariebakx linksonder de Aarde en rechts daarvan de Maan erin gezet (beide en onderlinge afstand op schaal). Het origineel staat op mijn server. Nicolàsfocuser_in_partsfocuser_assembled_frontfocuser_assembled_mounted_rearSun220820_083049UTC_H-alpha_Earth-Moon

Een tijdje geleden meldde ik hier dat ik voor het scherpstellen van de Lunt LS80THA in mijn observatorium een 7" Full-HD monitor aangeschaft had. Deze kon ik piggy-back op de Esprit 150ED monteren, zodat ik vlak naast de Lunt een monitor had die ik kon gebruiken bij het scherpstellen. Hoewel dit op zich prima werkte, is deze montage, door de recente uitbreiding met een Esprit 80ED, niet meer mogelijk. De laatste tijd stond ik dus met monitor en toetsenbord in de hand naast de kijkers scherp te stellen, of toch maar weer in een halve spagaat de gewone monitor te gebruiken. De Galilei-telescoop die ik destijds gebouwd heb, had ik van een MoonLite focuser met standaard (niet-stappen-)motor voorzien. Het depth-of-focus van deze kijker bleek echter dermate groot te zijn, dan focussen alleen nodig is bij het wisselen van het oculair, de motor zat er dus voor spek-en-bonen op. Nu liep ik al een tijdje met het idee de Lunt van een focusmotor te voorzien, maar probleem is, dat de focuser daartoe geen bevestigingspunten heeft. De enige oplossing zou een StariZona FeatherTouch focusmotor zijn, maar dan zou handmatig focusen niet langer mogelijk zijn. Het voordeel van de MoonLite focusmotor is dat deze op de direct-drive knop van de focuser gemonteerd wordt, zodat de 1:10 drive nog steeds beschikbaar is. Bovendien zijn de MoonLite focusers voorzien van een koppeling die eenvoudig losgemaakt kan worden, zodat omschakelen tussen elektrische- en handbediening een kwestie van een paar seconden is. Afgelopen week dus maar de stoute schoenen aangetrokken en de Lunt van zijn focuser ontdaan en deze volledig gedemonteerd (zei eerste afbeelding) om te zien waar ruimte was om de MoonLite motor te bevestigen. Al snel bleek dat als ik een 6mm dikke steun aan de achterkant van de focuserbehuizing kon vastmaken, de motor keurig in lijn met de focuser-as zou komen te zitten. Van een stuk aluminium strip vervolgens een steun gemaakt waar de hoeklijn van de focusmotor aan vast kon worden geschroefd. Om te voorkomen dat de steun in de weg zou zitten om de brede kraag van focuserbuis te laten passeren, moest de aluminium steun uiterst nauwkeurig op maat worden gemaakt. Dus eerst maar de steun gemaakt met een kleine opening, net groot genoeg om de buis te laten passeren. Daar drie gaten in geboord voor de M3-schroeven en de drie schroefgaten afgetekend op de focuserbehuizing. Eerst alleen het middelste gat geboord en van M3-draad voorzien en de steun met één schroef gemonteerd. De focuser weer helemaal opgebouwd en de kraag van de focuserbuis op de steun afgetekend. De steun nogmaals gezaagd, weer gemonteerd en met een dun stukje karton deze mooi evenwijdig langs de kraag van de focuserbuis gemonteerd. Op die manier de twee andere gaten voorzichtig met een 3mm boor in de focuserbehuizing aangezet, de hele focuser weer gedemonteerd en de gaten met een 2.5mm boor gemaakt. Draad erin getapt, alles van spanen ontdaan en de focuser nogmaals opgebouwd, bleek het nog te passen ook... (zie tweede foto). Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt de 1:10 drive van de focuser strakker af te stellen, zodat deze nu de combinatie van B1200 blocking-filter, TeleVue 2x PowerMate, ZWO ADC en QHYCCD QHY163 mono camera kan tillen. De focuser weer gemonteerd (zie derde foto) en gisteren de combinatie voor het eerst serieus getest met bijgaand resultaat. Speciaal voor @ariebakx linksonder de Aarde en rechts daarvan de Maan erin gezet (beide en onderlinge afstand op schaal). Het origineel staat op mijn server. Nicolàsfocuser_in_partsfocuser_assembled_frontfocuser_assembled_mounted_rearSun220820_083049UTC_H-alpha_Earth-Moon

Een tijdje geleden meldde ik hier dat ik voor het scherpstellen van de Lunt LS80THA in mijn observatorium een 7" Full-HD monitor aangeschaft had. Deze kon ik piggy-back op de Esprit 150ED monteren, zodat ik vlak naast de Lunt een monitor had die ik kon gebruiken bij het scherpstellen. Hoewel dit op zich prima werkte, is deze montage, door de recente uitbreiding met een Esprit 80ED, niet meer mogelijk. De laatste tijd stond ik dus met monitor en toetsenbord in de hand naast de kijkers scherp te stellen, of toch maar weer in een halve spagaat de gewone monitor te gebruiken. De Galilei-telescoop die ik destijds gebouwd heb, had ik van een MoonLite focuser met standaard (niet-stappen-)motor voorzien. Het depth-of-focus van deze kijker bleek echter dermate groot te zijn, dan focussen alleen nodig is bij het wisselen van het oculair, de motor zat er dus voor spek-en-bonen op. Nu liep ik al een tijdje met het idee de Lunt van een focusmotor te voorzien, maar probleem is, dat de focuser daartoe geen bevestigingspunten heeft. De enige oplossing zou een StariZona FeatherTouch focusmotor zijn, maar dan zou handmatig focusen niet langer mogelijk zijn. Het voordeel van de MoonLite focusmotor is dat deze op de direct-drive knop van de focuser gemonteerd wordt, zodat de 1:10 drive nog steeds beschikbaar is. Bovendien zijn de MoonLite focusers voorzien van een koppeling die eenvoudig losgemaakt kan worden, zodat omschakelen tussen elektrische- en handbediening een kwestie van een paar seconden is. Afgelopen week dus maar de stoute schoenen aangetrokken en de Lunt van zijn focuser ontdaan en deze volledig gedemonteerd (zei eerste afbeelding) om te zien waar ruimte was om de MoonLite motor te bevestigen. Al snel bleek dat als ik een 6mm dikke steun aan de achterkant van de focuserbehuizing kon vastmaken, de motor keurig in lijn met de focuser-as zou komen te zitten. Van een stuk aluminium strip vervolgens een steun gemaakt waar de hoeklijn van de focusmotor aan vast kon worden geschroefd. Om te voorkomen dat de steun in de weg zou zitten om de brede kraag van focuserbuis te laten passeren, moest de aluminium steun uiterst nauwkeurig op maat worden gemaakt. Dus eerst maar de steun gemaakt met een kleine opening, net groot genoeg om de buis te laten passeren. Daar drie gaten in geboord voor de M3-schroeven en de drie schroefgaten afgetekend op de focuserbehuizing. Eerst alleen het middelste gat geboord en van M3-draad voorzien en de steun met één schroef gemonteerd. De focuser weer helemaal opgebouwd en de kraag van de focuserbuis op de steun afgetekend. De steun nogmaals gezaagd, weer gemonteerd en met een dun stukje karton deze mooi evenwijdig langs de kraag van de focuserbuis gemonteerd. Op die manier de twee andere gaten voorzichtig met een 3mm boor in de focuserbehuizing aangezet, de hele focuser weer gedemonteerd en de gaten met een 2.5mm boor gemaakt. Draad erin getapt, alles van spanen ontdaan en de focuser nogmaals opgebouwd, bleek het nog te passen ook... (zie tweede foto). Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt de 1:10 drive van de focuser strakker af te stellen, zodat deze nu de combinatie van B1200 blocking-filter, TeleVue 2x PowerMate, ZWO ADC en QHYCCD QHY163 mono camera kan tillen. De focuser weer gemonteerd (zie derde foto) en gisteren de combinatie voor het eerst serieus getest met bijgaand resultaat. Speciaal voor @ariebakx linksonder de Aarde en rechts daarvan de Maan erin gezet (beide en onderlinge afstand op schaal). Het origineel staat op mijn server. Nicolàsfocuser_in_partsfocuser_assembled_frontfocuser_assembled_mounted_rearSun220820_083049UTC_H-alpha_Earth-Moon

Een tijdje geleden heb ik in een artikel hier op het forum al eens laten zien dat de maximale resolutie van een kijker afhankelijk is van de diameter van het objectief. Daarnaast is de maximaal haalbare resolutie ook afhankelijk van de seeing en is die laatste zelfs in het algemeen (hier in Nederland) de remmende factor. Overdag kunnen we de seeing met een Solar Scintillation Seeing Monitor meten, 's nachts merken we het aan onze HFR of FWHM. Hoe seeing en de opening van de kijker elkaar precies beïnvloeden heb ik samen met een bevriend natuurkundige Siebren van der Werf de afgelopen drie maanden uitgezocht. Dit keer resulteert het niet in een artikel op dit forum, we hebben namelijk besloten het onderzoek op arXiv te publiceren onder de titel "The effect of aperture and seeing on the visibility of sunspots when using early modern and modern telescopes of modest size": https://arxiv.org/abs/2208.07244 De bijbehorende pdf is rechtsboven op die pagina als "PDF only"-link te vinden. De gif-animatie bij deze post laat zien hoe het standaard Fraunhofer diffractiepatroon door toenemende seeing versmeerd wordt (voor verdere uitleg zie het artikel). Dat we zonnevlekwaarnemingen als voorbeeld gekozen hebben, komt doordat dit onderzoek het gevolg is van mijn medewerking aan het AAVSO project Solar Observing Project onder leiding van Leif Svalgaard.  Een en ander is uiteraard ook van toepassing op deep-sky opnames. Veel leesplezier! NicolàsConvolutie_animation